این فیلم خارق‌العاده و ترسناک بیشتر از آنکه به واسطه تصاویر پیش‌ پا افتاده از ارواح ترس را به جان بیننده بنشاند، با حال و هوای داستانی که در جریان جنگ ایران و عراق اتفاق می‌افتد، مخاطب را وحشت‌زده می‌کند. تماشای این فیلم به شدت به علاقمندان به ژانر وحشت توصیه می‌شود… اما به خاطر داشته باشید که فاصله معقول از صفحه مانیتور خود را رعایت کنید!

تهران، اوایل دهه هشتاد میلادی؛ شیده (نرگس رشیدی) به ناچار مسئولیت مراقبت از دخترش درسا (آوین منشادی) را در غیاب همسرش که برای نبرد به خط مقدم جبهه جنگ ایران و عراق فرستاده شده است به عهده می‌گیرد. بمباران شهرها آغاز شده و در این حین شیده متوجه حضور شخص جدیدی در محل سکونت‌اش می‌شود؛ غریبه‌ای که دخترش را از او مطالبه می‌کند.

بابک انوری، کارگردان این فیلم، با ساخت نخستین فیلم بلند خود بیش از آنچه که انتظار می‌رفت جایگاه اثرش را در زمره آثار شاخص و مدرن سینماگران فارسی‌زبان تثبیت کرد. این فیلم به شدت ترسناک، خلاقانه و فمنیستی است.

حال و هوای جنگ با موضوع فیلم همخوانی بسیار دارد. به خاطر ندارم آخرین باری که از صدای آژیر وضعیت قرمز در صحنه بمباران هوایی در یک فیلم هراسان شده باشم کی بوده است. بمبی که از سقف اتاق نشیمن به زندگی شیده سرک کشیده فیلم ستون فقرات شیطان ساخته گی‌یرمو دل تورو را در ذهن تداعی می کند; اثری فوق‌العاده و بسیار واقع‌گرایانه که حضور ارواح در شرایط جنگی را بازنمایی می‌کند.

و البته همیشه پای یک افسانه در میان است – همه کشورها موجودات ناشناخته خود را دارند. جن‌های ایران نیز از این قاعده مستثنی نیستند و تا حد زیادی هم در آثار سینمایی ناگفته باقی مانده‌اند. پس چه فرصتی بهتر از این که در یک فیلم ژانر وحشت وارد شوند؟ در تاریخ ادبیات ایران، افسانه‌های بی‌شماری از افرادی وجود دارد که از این ارواح شیطانی برای منافع شخصی و حتی سیاسی خود استفاده کرده‌اند، اما در طول این فیلم هرگز اطلاعات زیادی در این باره به مخاطب داده نمی‌شود و این روایت‌های وهم‌آلود هستند که بیش از همه من را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

در مضمون فیلمِ زیر سایه گفتمان فمینیستی نیز نهفته است. شیده شخصیتی ثابت قدم دارد که به دلیل گذشته آشفته‌اش از ادامه مسیر برای تحصیل در رشته طبابت باز مانده است. در طول فیلم مشکلات وی برای به رسمیت شناخته نشدن در جامعه مدام به ما گوشزد می‌شود؛ وضعیتی که پس از انقلاب اسلامی در ایران برای به حاشیه راندن زنان شدت بیشتری یافته است.