اف سی سی: چه موضوعی الهام‌بخش شما برای گذار از بازیگری به تهیه کنندگی بوده است؟

م. س: خب، دلیل آن این بود که من متوجه شدم تقریبا به طور روزانه با امور مرتبط با تهیه کنندگی درگیر هستم و متوجه شدم که از عهده‌ی تهیه‌کنندگی فیلم بر می‌آیم؛ حیطه‌ای که با خلق و خو و سلیقه من همسو است و به واسطه آن، به جای بازی در فیلم های دیگران می‌توانم داستان‌هایی را که خودم دوست دارم، به زبان خودم با مخاطبانم در میان بگذارم.

در همان منوال که درگیر این موضوع بودم، خبری را در مورد قتلی در ایران خواندم که در آن، مادر مقتول در روز اعدام، قاتل پسر خود را بخشیده است. در ایران مرسوم است که مادر مقتول می‌تواند در مراسم اعدام حضور داشته باشد و اگر مادر مقتول، قاتل را ببخشد، از سوی دستگاه قضایی نیز مورد عفو قرار می‌گیرد. تصمیم وی مرا به شدت تحت تاثیر قرار داد، به شکلی که ناخودآگاه اشک از چشمانم سرازیر شد و مرا بر آن داشت تا تصمیم به بازنمایی این اتفاق بگیرم.

به واسطه مشاورم متوجه شدم یک فیلم‌ساز جوان ایرانی در حال ساخت فیلمی با همین مضمون است و از من می‌خواهد که در فیلم او بازی کنم. در نخستین لحظاتی که با فیلم‌ساز ملاقات کردم، ارتباط عمیقی میان ما شکل گرفت و تصمیم گرفتم به عنوان بازیگر و تهیه کننده در فیلم کوتاه وی حضور داشته باشم. خوشبختانه هر دوی ما رویکرد مشابهی برای روایت این داستان داشتیم.

اف سی سی: این داستان به فیلم کوتاه مادران (۲۰۱۵) برمی‌گردد، درست است؟

م. س: بله. مادران فیلم موفقی شد و با استقبال فراوانی روبرو شد. این فیلم در جشنواره‌های بسیاری به نمایش درآمد و نهایتا در لیست مورد تایید اسکار قرار گرفت. از آن زمان تا کنون، من درگیر فیلم فضانورد (۲۰۱۹) هستم که تاکنون شش جایزه بین‌المللی را از آن خود کرده و قرار است نسخه بلند آن نیز ساخته شود.

 اف سی سی: فیلمنامه ها و نقش هایی را که به شما پیشنهاد می‌شود بر اساس چه معیاری انتخاب می‌کنید؟

م. س: سه مسئله برایم اهمیت دارد. اول اینکه من به دنبال یک داستان جهانی هستم؛ چیزی که هر فردی با مشاهده آن، فارغ از زبانی که صحبت می‌کند، بتواند با آن ارتباط برقرار سازد.

دومین مسئله این است که من علاقه فراوانی به موضوعاتی دارم که احساسات انسان را درگیر می‌کنند و تعصبات را در هم می‌شکنند. فکر می‌کنم در جهان بسته‌ای زندگی می‌کنیم؛ دنیایی که انسان‌ها بر اساس قوانین از پیش تعیین شده‌ای زندگی می‌کنند. باور دارم فیلم‌ها از قدرت و تاثیرگذاری بالایی برخوردار هستند؛ به این دلیل که اگر ما بتوانیم احساسی را در کسی بوجود بیاوریم، آنها را به فکر فرو خواهیم برد و در نتیجه قادر خواهند بود بیرون از محدودیت‌های ذهنی‌شان فکر کنند.

و در نهایت مسئله سوم این است که نقشی که برای بازی در آن انتخاب می‌شوم و یا فیلم‌نامه‌ای که تهیه‌کنندگی آن را بر عهده می‌گیرم می‌بایستی ۱۰۰ درصد واقعی باشند و یا احساسی کاملا واقعی را در مخاطب ایجاد کنند. مهندس درون من به دنبال واقعیت می‌گردد و من را بر آن می‌دارد که داستان‌هایی را روایت کنم که واقعیت دارند و یا اقتباسی از یک اتفاق واقعی هستند. البته دلیل چهارمی هم هست که بیشتر جنبه شخصی دارد؛ دوست دارم که بتوانم پس از پایان پروژه از آن فاصله بگیرم و ببینم چقدر در موفقیت آن نقش داشته‌ام.

اف سی سی: آیا کارهای خود را به عنوان تهیه‌کننده و بازیگر تاثیرگذار می‌دانید؟

م.س: تهیه‌کنندگی برایم تاثیرگذاری بیشتری دارد. به عنوان بازیگر، من فقط نقشی را بازی می‌کنم که به من محول شده و واقعیت این است که هیچ حرفی برای گفتن در مورد آنچه که به واسطه فیلم منتقل می‌شود ندارم. اما به عنوان تهیه‌کننده، من در تمام تصمیم‌گیری‌ها و پیشرفت پروژه دخیل هستم؛ بی‌نهایت انتخاب دارم تا داستان‌های تاثیرگذاری را شکل دهم و در جزئیات تغییر ایجاد کنم که دربازیگری احساس می کنم نمی توانم به آن دست یابم.

اف سی سی: فعالیت شما در حوزه فیلم چگونه با هویت و ریشه ایرانی شما ارتباط پیدا می‌کند؟

م.س: من به ایرانی بودن خودم افتخار می‌کنم و همینطور به زبان فارسی به عنوان زبان مادری‌ام، به کشور و مردم سرزمینم، به میراث و هنر آن مفتخر هستم. وقتی می‌بینم که در دنیای معاصر و زندگی پیرامونم چیزهایی هستند که اولین بار توسط ایرانیان ابداع شده‌اند، خوشحال می شوم. دلم می‌خواهد مردم غرب ما را بهتر بشناسند. تصویر واقعی ما با این بازنمایی‌های دست و پا شکسته، محروم و آسیب پذیری که در رسانه های جریان اصلی دیده می‌شود، فرق دارد.

من به پیشینه تاریخی سرزمینم افتخار می‌کنم ولی به هیچ شکل احساس وظیفه‌ای در قبال معرفی کشورم به جوامع دیگر ندارم. اگر این کار را انجام می‌دهم به این دلیل است که عمیقا عاشق کشورم هستم و این فعالیت‌ها تغییرات مثبتی را بوجود می‌آورند.