اصغر فرهادی را به جرات می‌توان یکی از مهم‌ترین فیلمسازان ایرانی در قیدِ حیات در سینمای ایران دانست که با جوایز بی‌شمار از جشنواره‌های سراسر دنیا به عنوان فیلمسازی صاحب سبک شناخته می‌شود. از وی به عنوان یکی از چهره‌های مطرح سینمای جهان نیز یاد می‌شود.

فرهادی پس از ساخت فیلم برجسته خود، جدایی نادر از سیمین (۲۰۱۱)، که با استقبال چشمگيری روبرو شد، به فرانسه سفر کرد تا نخستین فیلم بین‌المللی و اولین تولید مشترک سینمایی خود را کلید بزند؛ گذشته، فیلمی است با اکثریت عوامل و بازیگران فرانسوی که تنها از عوامل ایرانی محدودی برای ساخت آن کمک گرفته شده است.

این فیلم که داستان زندگی مردی را روایت می‌کند که برای خاتمه مراحل اداریِ طلاق از همسر فرانسوی خود به پاریس بازگشته، از همان ابتدای نخستین نمایش خود در جشنواره فیلم کن تحسین و تجلیل بسیاری از سینما دوستان را برانگیخت. بسیاری از منتقدان ایرانی از آن به عنوان یک نمونه‌ی موفق فیلم کاملا ایرانی در بستر فرانسوی یاد کردند و از سوی دیگر، بسیاری از منتقدان بین‌المللی موفقیت فرهادی را مرهون ساخت فیلمی فرانسوی دانستند که به خوبی از پس ایجاد پیوند با ریشه‌های فرهنگی خود در ایران برآمده است.

همچون همه آثار ایرانیِ فرهادی، این فیلم نیز مملو از چرخش‌های داستانی، ساختار فیلمنامه نویسی و شیوه کارگردانی منحصر به فرد وی بوده و اگرچه این فیلم در شهر پاریس ساخته شده است اما کماکان مضامین آشنایی را به تصویر می‌کشند که به پیشینه کارگردان متصل بوده و در کلیه آثار وی نیز به خوبی قابل تشخیص هستند. به موازات آن، بخش اعظم داستان به کشمکش‌های عاطفی و دشواری‌های مسائل اخلاقی میان شخصیت‌های فرانسوی فیلم می‌پردازد که فرهادی به شکلی بی نقص از عهده انتقالِ ریزه‌ کاری‌های فرهنگ فرانسوی برآمده است.

این فیلم احساس همذات پنداری و درک عمیق این رابطه را در مخاطب اروپایی برانگیخته و نمایانگر تعهد عمیق فرهادی به دنیای شخصی او می‌باشد.