از سال ۱۹۷۶، جشنواره تیف همچون فصل اتصالی عمل کرده است که سینمای همه کشورهای جهان را به یکدیگر پیوند داده است. این جشنواره که بانی بسیاری از تولیدات مشترک و عقد معاهدات پروژه‌های بلند مدت شناخته می‌شود، صنعت فیلم کشورهای مختلف را گرد هم آورده و تبادلات و همکاری‌های بسیاری را امکان پذیر کرده است. جشنواره تیف همچنین به عنوان یکی از بنیانگذاران و ترویج کنندگان تنوع قومی و فرهنگی توجه علاقمندان و فعالان این صنعت را به خود جلب کرده است.

در این جشنواره هر ساله تمرکز بر حضور ملیت‌های مختلف محوریت بیشتری می‌یابد و موضوع بحث بسیاری از گفتگوها و کنفرانس‌های جشنواره می‌باشد که بر مسائلی همچون اقتصاد، نقد و تولید متمرکز هستند. در این نشست‌ها و کنفرانس‌ها مسائلی همچون راهکارهای افزایش تنوع ملیتی در عرصه تولیدات و نیز رفع کمبود اطلاعات در فضای پشت صحنه مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرند.

به موازات این جشنواره، تیف برنامه‌ یک ساله‌ای را تدارک دیده است که در راستای پیشرفت اهداف و موضوعات مد نظر خود طراحی شده‌اند؛ از جمله این برنامه‌ها می‌توان به تشکیل کمیته‌ای برای ارزش‌گذاری فیلم‌های کشورهای مختلف و ژانرهای متفاوت سینمایی و همچنین بحث تولید فیلم با در نظر گرفتن طیف‌های متنوع و گسترده مخاطبان اشاره کرد. در این راستا، یکی از مناطقی که صنعت سینمای آن مورد بازنگری قرار گرفته است، سینمای کشورهای فارسی‌زبان می‌باشد. جشنواره فیلم تورنتو از دیرباز احترام ویژه‌ای به منطقه فارسی‌زبان داشته است و همواره به معرفی آثار سینمای ایران اهتمام ورزیده است. تعهد این جشنواره به سینمای ایران در سال ۱۹۹۲ و با ویژه برنامه‌ای متشکل از ۱۸ فیلم بلند ایرانی به صورت تمام و کمال خودنمایی کرد؛ اتفاقی که برای اولین بار در تاریخ سینمای ایران رخ می‌داد.